موضع گیری شایع ترین مانع در مذاکره سازنده سازنده است.موضع گیری در اکثر موارد به سماجت و پا فشاری بی مورد می انجامد که باعث شکست مذاکره و باقی ماندن تعارض می شود. موضع گیری کارکرد ندارد و بی تاثیر است. اگر هر دو طرف مذاکره اقدام به موضع گیری کنند نتیجه ای عاید دو طرف نمی شود و بر ناکامی و فشار روانی همسرتان می افزاید.به گفت و گوی زیر توجه کنید:
سارا:<<گفتم که میخوام تعطیلات رو پیش مامانم اینا باشیم.>>
سامان:<<یا جنوب یا هیچ جا،حرف مامانت رو هم نزن که...>>
به تفاوت موضع گیری منعطف و نامنعطف توجه کنید:
موضع گیری منعطف | موضع گیری نا منعطف |
همسرتان دوست شماست | همسرتان رقیب شماست |
هدف توافق و رضایت شماست | هدف برنده شدن است |
برای حفظ رابطه ی صمیمانه زناشویی امتیاز می دهید | برای همسر خوب ماندن امتیاز میخواهید |
نسبت به همسر و تعارض پیش آمده انعطاف به خرج می دهید | هم نسبت به همسرتان و هم تعارض سخت گیری میکنید |
اعتماد می کنید | اعتماد نمی کنید |
نظر خود را عوض می کنید | مرغتان یک پا دارد |
اصل نظر خود را بیان می کنید | نظر واقعی خود را کتمان می کنید |
برای دست یابی به توافق سهم خود و در نتیجه ضررها را می پذیرید | توافق فقط با تسلیم شدن همسرتان ممکن است |
راه حل ها توافقی است | راه حل ها براساس نظر خودتان است |
اصرار و پا فشاری کردن | اصرار بر موضع حتی اگر غلط باشد |
تسلیم منطق می شوید | منطق را وادار به تسلیم میکنید |
حال خودتان انتخاب کنید:
موضع گیری منعطف یا نامنعطف؟شما بیشتر اهل کدام موضع گیری هستید؟همسرتان چطور؟
حقیقت آن است که هر دو موضع گیری راهگشا نیست.این نتیجه گیری ممکن است شما را متعجب کند؛چون تاکنون فکر میکردید باید منعطف باشید تا مذاکره به سرانجام برسد در حالی که منعطف بودن لازم است اماکافی نیست و شما گاهی باید شیوه های اصولی پافشاری بر خواسته هایتان را نیز فرا بگیرید.قرار نیست در انعطاف نشان دادن شما دائم امتیاز بدهید.
منبع:http://ezdevaj-movafagh.blogsky.com/