لباس ما ...و همسر من

هن لباس لکم و انتم لباس لهن

زنان چون لباسند برای همسرشان و مردان لباسند برای همسرشان

برای تمامی همراهان جوانی که به آنها توصیه میشود:شما و همسرانتان لباس و پوششی مناسب برای هم باشید. حال به ذکر چند خصوصیت از این کاربرد زیبای قرآنی میپردازیم.

لباس ما متناسب است با:

*اندازه ی ما *سلیقه ی ما * فرهنگ ما * مذهب و آیین ما * اداب و سنت ما

(همانطور که همسر من باید هم کفو من باشه)

*لباس ما عیبهای ما را فقط برای خودمان نگه داشته و نزد دیگران نشان نمی دهد.

(من نزدیک ترین فرد به همسرم هستم و او نیز نزدیکترین انسان به من است.ما به راحتی عیب های هم را نزد خودمان نگه میداریم و در صدد رفع آنها بر می آییم.)

*متناسب با زمان ها و مکان های مختلف لباس مناسب و متنوعی می پوشیم.

(من با همسرم متناسب با موقعیت های پیش آمده رفتار های متنوعی دارم و از نشان دادن رفتار ها و حالت های یکنواخت و بدون احساس پرهیز میکنم.)

*لباس ما برازنده ی ماست.

(همسر من تمام وجود من است. من به افتخار میکنم و به خودم به خاطر انتخاب ا آفرین میگویم.)

*لباس ما تمامی قسمت های بدن ما را می پوشاند.

(تمامی خصوصیات همسرم به من هم مربوط می شود. اخلاق و رفتارش،ایمان و مذهبش،افکار و اعتقادش و...پس ما در همه ی حالت ها و خصوصیات یکدیگر تاثیر میگذاریم.)

*لباس برای ما زینت است،نگهدارنده ی زیبایی ماست.زیبایی ما را بیشتر کرده و از هرز رفتن آن جلوگیری می کند.

(همسر من مایه ی عزت من است. من خوبی های او را در برابر دیگران بیان میکنم و سعی میکنم رفتار موثری در افزایش صفات خوب او داشته باشم.)

*لباس ما پوششی است مناسب در مقابل اشعه های مضر خورشید و ...

(من برای جلوگیری از تاثیر منفی بعضی رفتار ها در زندگیمان به خودم و همسرم توجه ویژه ای می کنم و ما به هم  تذکرهای سازنده ای می دهیم.)

*حلال و حرام بودن لباس(حتی یک دکمه از آن)در واجبات دین ما مانند نماز تاثیر میگذارد.

(ما در زندگیمان سعی میکنیم در چند مساله بیشتر تحقیق کنیم و از آنها در جاهای مناسب استفاده کنیم تا پاک بمانیم:

الف:چشم و نگاه هایمان

ب:گوش و شنیده هایمان

ج:زبان و گفته هایمان

د:فکر و نیت هایمان

ه:قلب و احساساتمان)

*لباسی که بیشتر دوست داریم بیشتر پوشیده و از آن نگهداری می کنیم.

(همسر من امانتی الهی در نزد من است. در امانتداری از این هدیه ی خداوندی نهایت تلاش را میکنم.)

*وقتی تنهای تنها هستیم و همه چیزمان را از دست می دهیم تنها لباس های تنمان است که برایمان می ماند.

(وقتی همه مرا از پیش خود می رانند و نا امیدم میکنند،همسرم تنها انسانی است که نزد من می ماند و بودنش مایه امید است و ادامه سعی و تلاشم.)

*لباس ما حافظ ما از خراش های جزئی است،اگر محکم تر باشد،ما را در برابر خراش های خطرناک تر نیز حفظ می کند.

(من و همسرم سعی می کنیم خودمان را با مطالعه و عمل بیشتر قوی تر کنیم تا در لحظه های گوناگون بتوانیم پشتیبان هم باشیم.)

*لباس مکمل ماست.

(وجود همسرم باعث می شود که نیمی از دین من تکمیل شود. ما هر دو برای تکمیل نیمی دیگر از دینمان می کوشیم و استعدادها و توانمندی هایمان را با هم رشد می دهیم.)

*اگر لباس نباشد،بدن انسان در برابر چشم های بیگانگان اسراف می شود.

(من و همسرمیکدیگر را در برابر چشمان هرزه نا اهلان حفظ می کنیم،خوب می مانیم،زیبا می مانیم و برای هم می مانیم.)

لباس ما...و همسر من...

شما چه نظری دارید؟